'Kulang ang Kahapon at Bukas'
Annalyn Madali
Magmula pa sa aking kahapon
Isang kahapong wari ay tulad ngayon
Ikaw na nga sinta ang noon ay kaylayo
Ang ninais kong makasuyo
Hindi man noon tanaw ng iyong puso
Ang dati kong pagsuyo,
Umasa na dumating ang isang tulad ng ngayon
Sa piling mo aking sinta ay naging tunay ang isang kahapon
Ngunit kulang ang ating kahapon, Kulang pa rin ang bukas
Maipadama lamang sa iyo aking sinta
Ang saya at ligaya na aking nadama
Sa bawat kahapon, ngayon at bukas
Sa piling mo aking sinta...
Magmula pa sa aking kahapon
Isang kahapong wari ay tulad ngayon
Ikaw na nga sinta ang noon ay kaylayo
Ang ninais kong makasuyo
Hindi man noon tanaw ng iyong puso
Ang dati kong pagsuyo,
Umasa na dumating ang isang tulad ng ngayon
Sa piling mo aking sinta ay naging tunay ang isang kahapon
Ngunit kulang ang ating kahapon, Kulang pa rin ang bukas
Maipadama lamang sa iyo aking sinta
Ang saya at ligaya na aking nadama
Sa bawat kahapon, ngayon at bukas
Sa piling mo aking sinta...
Ildefonso Santos
Marahang-marahang
manaog ka, Irog, at kata’y lalakad,
maglulunoy katang
payapang-payapa sa tabi ng dagat;
di na kailangang
sapnan pa ang paang binalat-sibuyas,
ang daliring garing
at sakong na wari’y kinuyom na rosas!
Manunulay kata,
habang maaga pa, sa isang pilapil
na nalalatagan
ng damong may luha ng mga bituin;
patiyad na tayo
ay maghahabulang simbilis ng hangin,
nguni’t walang ingay,
hangganq sa sumapit sa tiping buhangin...
Pagdating sa tubig,
mapapaurong kang parang nanginigmi,
gaganyakin kata
sa nangaroroong mga lamang-lati:
doon ay may tahong,
talaba’t halaang kabigha-bighani,
hindi kaya natin
mapuno ang buslo bago tumanghali?
Pagdadapit-hapon
kata’y magbabalik sa pinanggalingan,
sugatan ang paa
at sunog ang balat sa sikat ng araw...
Talagang ganoon:
Sa dagat man, irog, ng kaligayahan,
lahat, pati puso
ay naaagnas ding marahang-marahan...
"ANG ABANIKO MO"
(Sa isang bulaklak.)
Parang isang pilas ng̃ lang̃it na bughaw
ang namamalas ko kung ikaw'y magpaypay,
parang isang "mundo, ang pinagagalaw
ng̃ napakaputi't nilalik mong kamay.
Iyan ang pamaymay na iyong ginamit
nang ako'y darang̃in ng̃ dila ng̃ init,
diyan napasama ang patak ng̃ pawis,
diyan napalipat ang pisng̃i ng̃ lang̃it.
Anopa't sa aki'y naging malikmata
ang buhay kong iyong binigyang biyaya,
nalimot kong minsang ang tao sa lupa
ay may kamataya't sariling tadhana.
Ang sung̃it ng̃ gabi, sa aki'y napawi
at bagong umaga ang siyang naghari,
ang damdam ko baga'y pawang nanaghili
sa akin ang mg̃a taong mapagsurí.
Subukang igawad ang Sangkatauhan
at hindi sasaya itong kabuhayan,
ng̃uni't kung ang iyong "abanikong tang̃an,
patay ma'y babang̃o't ikaw'y aawitan.
Sa aki'y sukat na ang ikaw'y mamalas
upang ang lang̃it ko'y mawalan ng̃ ulap,
ang iyong pamaypay kung siya mong hawak,ako'y dinaraíg ng̃ mg̃a pang̃arap.
manaog ka, Irog, at kata’y lalakad,
maglulunoy katang
payapang-payapa sa tabi ng dagat;
di na kailangang
sapnan pa ang paang binalat-sibuyas,
ang daliring garing
at sakong na wari’y kinuyom na rosas!
Manunulay kata,
habang maaga pa, sa isang pilapil
na nalalatagan
ng damong may luha ng mga bituin;
patiyad na tayo
ay maghahabulang simbilis ng hangin,
nguni’t walang ingay,
hangganq sa sumapit sa tiping buhangin...
Pagdating sa tubig,
mapapaurong kang parang nanginigmi,
gaganyakin kata
sa nangaroroong mga lamang-lati:
doon ay may tahong,
talaba’t halaang kabigha-bighani,
hindi kaya natin
mapuno ang buslo bago tumanghali?
Pagdadapit-hapon
kata’y magbabalik sa pinanggalingan,
sugatan ang paa
at sunog ang balat sa sikat ng araw...
Talagang ganoon:
Sa dagat man, irog, ng kaligayahan,
lahat, pati puso
ay naaagnas ding marahang-marahan...
"ANG ABANIKO MO"
(Sa isang bulaklak.)
Parang isang pilas ng̃ lang̃it na bughaw
ang namamalas ko kung ikaw'y magpaypay,
parang isang "mundo, ang pinagagalaw
ng̃ napakaputi't nilalik mong kamay.
Iyan ang pamaymay na iyong ginamit
nang ako'y darang̃in ng̃ dila ng̃ init,
diyan napasama ang patak ng̃ pawis,
diyan napalipat ang pisng̃i ng̃ lang̃it.
Anopa't sa aki'y naging malikmata
ang buhay kong iyong binigyang biyaya,
nalimot kong minsang ang tao sa lupa
ay may kamataya't sariling tadhana.
Ang sung̃it ng̃ gabi, sa aki'y napawi
at bagong umaga ang siyang naghari,
ang damdam ko baga'y pawang nanaghili
sa akin ang mg̃a taong mapagsurí.
Subukang igawad ang Sangkatauhan
at hindi sasaya itong kabuhayan,
ng̃uni't kung ang iyong "abanikong tang̃an,
patay ma'y babang̃o't ikaw'y aawitan.
Sa aki'y sukat na ang ikaw'y mamalas
upang ang lang̃it ko'y mawalan ng̃ ulap,
ang iyong pamaypay kung siya mong hawak,ako'y dinaraíg ng̃ mg̃a pang̃arap.
"Westernism"
Joi Miner
Sa lupain ng
nakakataas
waxing
ng sanggol
kung saan ang maganda ang mga tao
na magsuot ng mga
laki ng 0-3 ay hindi
nasimot na mga tuhod sa lugar
kung saan ang
laki ng 16 sabay reigned
reyna at
curvaceous na
kahulugan na
tinukoy
mo Roots bleached
ngipin bleached_ skin
bleached_
maputla atay at baga nabubuluk kayumanggi sa paggamit kalakalan ng alak at sigarilyo stock at
womenstock
sa banyagang lupain
prostitusyon dumura-swap
bukas-palmed handshakes
geysha babae nakatali paa scoots
kahilera
pinagpapawisan puta disyerto gabi
nag-aalok
misogynistic
rubs bumalik
sa ang kontraribulusyon
ng kontra ang rebolusyon ng
namin malusaw batas
sa aming liking_
at ipaalam sa ang troublemakers pumatay sa isa't
isa sa paglipas ng teritoryo na talagang atin
at itago sa likod ng mga skirts ng metal ng
matriarch beckoning
kalayaan
sa mga kurbatang
at gags tigil ang walang-sala sa ating mundo.
"A beautiful chef named Sophy"
What are you cooking? '
I asked her
'Green bean, potato, onion
Flour, egg, spices
And myself Sophy' she said
I licked my lips!
Walang komento:
Mag-post ng isang Komento